Bijdrage van Jacqueline  zaterdag 31 maart 2007 18:14
Onderwerp: Reünie
Hallo allemaal,

Hartelijk dank voor de uitnodiging en wat een leuk idee met de website en het gastenboek , photo’s enz.

Ik zou die reünie niet willen missen ,dus ik kom ook. Ik ben erg benieuwd naar iedereen.

Weten jullie nog dat Ineke haar vriendin (zij zat niet bij ons op school) mee nam in de klas. Wij hadden aarderijkskunde bij de heer v.d.Vecht (Bets)

Hij had het eerst niet in de gaten. Zij moest voor de klas komen en iets op de kaart aanwijzen. Natuurlijk verkeerd. Meneer vd Vecht mopperde iets van . Jij weet ook nooit iets,” jij doet niets  en jij maakt ook nooit je huiswerk.jouw antwoorden zijn altijd fout!”

Door dat gegiechel in de klas merkte hij dat er iets niet juist was. Toen riep hij: “jij hoort hier niet ,jij zit in klas 4A of nee, in 4B. eruit!

In zijn opwinding haalde hij ook wel eens de spreekwoorden dooer elkaar bv hou op met dat gedoe,ik heb er schoon gebak van.
Tot 21 april

groetjes van Jacqueline Lamers

Bijdrage van Anneke 12-04-2008 – 15:58
Hallo allemaal!

Een anekdote is niet zomaar even gevonden, maar natuurlijk weet ik nog wel van de man met de fiets..
Elke maandag tijdens de natuurkunde lessen van Heinen kwam hij langs…
En Yvonne en ik kregen zo verschrikkelijk de slappe lach dat we helemaal niet door hadden dat de elektromotor die we moesten bouwen , achter onze rug weer werd afgebroken door Heinen..
Toen de man voorbij was en we verder wilden gaan was onze tafel leeg!!!
Dus daardoor is er een groot natuurkundige in mij verloren gegaan,dat snap je wel..
En toen er een tijdje later tijdens de godsdienstles van kapelaan Spit ,twee hondjes op elkaar sprongen om te doen waar we net voorlichting over hadden gekregen kwamen we opnieuw niet meer bij…..
En dat was voldoende om ons een dag te schorsen…
Naar mijn weten nog nooit eerder gebeurd in de geschiedenis.
Yvonne en ik zijn nog naar de pastorie gegaan om het weer goed te maken maar ondertussen lag de brief , met daarin de mededeling, al op de mat in de gang bij onze ouders..
Hoe dat zo snel kon?
Herman Spit had zich diezelfde dag nog als een razendsnelle postbode ontpopt!!
De voorloper van de hedendaagse koeriersdienst !!

Volgende keer meer over Norit, het schaatsen op het kleigat en de leuke sporttoernooien in de sporthal van het Veldwijk..Nu denken jullie natuurlijk: jij was toch helemaal niet sportief? Dat klopt..ik ging er dan ook voor heel andere dingen naar toe!!!

Liefs en tot gauw! Anneke

Bijdrage van Bas.

---

Bijdrage van iemand die vroeger aan de Lansinkweg woonde.
Peter, hartelijk dank voor je e-mailtje!

---

Bijdrage van Ineke.

Uitstapje grotten in Duitsland!!!

Wij mochten ook eens met schoolreisje!!!! Heel bijzonder!

Tijdens de aardrijkskundeles werd er van alles verteld over Duitsland en de grotten die wij zouden gaan bezoeken.
Helaas was er maar één ding wat belangrijk was, en wel�.het bezoek aan Dortmund�ná de grotten.
De jongens wilden maar één ding en dat was pullen verzamelen, en wel de echte!!!!
Van die ECHTE bierpullen met die loden deksels.

Eindelijk waren we in Dortmund, snel een kroeg gezocht en bier bestellen (de boys) maar helaas ze kregen bier in glazen (die duitsers waren ook niet gek!) dus moesten wij, de meisjes maar bier bestellen, let wel we dronken nooit en
moesten toen ½ liters bier bestellen.

Geen probleem, wij kregen de felbegeerde pullen en de jongens moesten maar zien hoe ze er mee weg kwamen.

Mijn pul was voor Marcel Brummelhuis en aangezien ik geen tasje had moest hij hem zelf maar zien mee te nemen.
Ik weet nog dat het zeer spannend was en niet meer precies hoe alles gegaan is alleen dat Marcel van zijn nieuwe leren jack de voering openscheurde, de pul hierachter verstopte en weg wilde rennen!!!

Hij zag de hoek van de tapkast over het hoofd en liep er vol tegenaan!
Resultaat: de pul kwam aan de buitenkant in scherven door zijn jas.
Binnenkant en buitenkant van zijn nieuwe jas stuk en een heel stel boze kelners achter hem aan.

Later in de bus werd de buit verzameld en achter in de bus gelegd, die zou in Hengelo verdeeld worden.

Maar aangezien we een erg alerte chauffeur hadden , kwam er geen glas héél over in Hengelo,

Alle spanning, inspanning , en ruzie om niets, we kwamen thuis met hetgeen we vertrokken waren, behalve Marcel, die had geen jas meer!!!!!!!!
Bijdrage van Berno Leerkotte.

 Meneer Spit en de slechte televisieontvangst.
 (Dit verhaal speelt zich af rond 1974.)

 Al in de Mavo-tijd trok ik veel op met Herman Spit en daarom kwam ik nogal vaak bij de familie Spit over de vloer. Inmiddels had ik de theorie jaren van de MTS (afdeling Elektronica) in Hengelo doorlopen.
De volgende stap was de start van een opleiding aan de HTS in Enschede.
Meneer Spit had daardoor een nagenoeg onbegrensd vertrouwen in mijn kennis van de Elektronica, en daarom werd ik regelmatig om advies gevraagd als er een of ander apparaat niet naar behoren functioneerde.
Vele apparaten zijn door mij bekeken of onder handen genomen.
Vooral die apparaten die veel tijd nodig hadden om weer aan het draaien te krijgen zal ik niet gauw vergeten. Bijvoorbeeld die Moulinex handmixer die steeds maar langzamer ging draaien en daarna telkens weer zo eigenaardig begon te ruiken (stinken). Uiteindelijk werd het probleem
opgelost, maar inmiddels had meneer Spit al een nieuwe gekocht.
Een van de meest spectaculaire reparatiewerkzaamheden was het
gevolg van het feit dat de familie Spit al sinds heel lange tijd zo’n slecht beeld had op hun helemaal nog niet oude televisie (deze was nog zwart/wit). Het beeld was erg donker en daardoor was televisie kijken geen echt genoegen meer. Meneer Spit dacht erover een nieuwe (kleuren?) televisie aan te schaffen. Maar zoals gebruikelijk moest ik
eerst onderzoeken of er nog wat aan te doen was.
Zoals een volleerd televisiereparateur werd eerst de achterkant van de televisie weggenomen en gewichtig naar de ‘lampen’ van het toestel gekeken. Omdat daarbij geen directe oorzaak bedacht kon worden, draaide ik het toestel weer met de beeldbuis naar mij toe. Tijdens dat draaien schoot mijn mouw een beetje onhandig langs de beeldbuis. Op dat moment schoot mij de oplossing door het hoofd.

 Ik vroeg mevrouw Spit om een fles spiritus en een oude doek om het probleem op te lossen. Ze was erg verbaasd en vroeg wat ik hiermee dan wel niet van plan was. Misschien had ze al visioenen van de ‘Twentsche Courant’ die morgen melding doet van een uitslaande brand van de woning aan de Lansinkweg naast Mavo ’t Lansink.
Uiteindelijk had het wel met brand te maken! De brand die al jaren woedde in de sigaren van meneer Spit.
Bij de eerste veeg van de in spiritus gedrenkte doek over de beeldbuis
resulteerde in een vreemde bruine streep over de beeldbuis.
Na tien minuten poetsen was het beeld van een ongekende helderheid, en ook de tweede doek was veranderd in een vies donkerbruin gevlekt vod. De oorzaak dat dit nooit bemerkt was kwam door het feit dat mevrouw Spit bang was om de beeldbuis van de televisie schoon te maken (elektriciteit en zo).

Ze schaamde zich erg maar gelukkig heb ik haar ervan kunnen overtuigen dat zoiets wel vaker voorkomt. (Een leugentje voor een anders bestwil).
Door het nu wel erg heldere beeld werd het duidelijk dat er nog een ander probleem was overgebleven, dat door het slechte beeld tot die dag nog niet bemerkt was. Het beeld was nogal sneeuwerig wat waarschijnlijk aan de uitrichting van de antenne zou kunnen liggen.
Zo is op de bovenstaande foto, die door meneer Spit persoonlijk gemaakt is, te zien dat ik bezig ben met het afstellen van de antenne.
Na die dag heeft de familie Spit nog jaren veel plezier van deze televisie gehad, wat beloond werd met de vele lekkere biertjes die ik daarna nog aan de Lansinkweg gedronken heb.

---

Bijdrage van Cintha P.

Anekdote:

  Bijdrage van Herman Zandstra.

Strafwerk Wie heeft het niet gehad?…de braven onder ons misschien?…Mijn herinnering is, dat ik gedurende mijn ulo-periode, die ik overigens door mijn â��geweldigeâ��schoolresultaten vroegtijdig â��mochtâ�� beëindigen, drukker was met strafwerk- dan met huiswerk maken.En zoals iedereen waarschijnlijk destijds vondâ�¦het was natuurlijk no.oooit terecht 😉 ..Oordeel zelf over het volgende verhaal, een aardrijkskundeles bij Bertus van de Vegt (toen mijnheerâ�¦maar in deze tijd gewoon Bertus toch?). Bertus had de gewoonte, (onderwijs oude stijl) om onderdelen van het aardrijkskundeboek voor de klas te dicteren. Wij werden â��gedwongenâ�� met pen op papier de prachtige volzinnen van Bertus neer te schrijven. Het ging als volgt.  Bertus:  â�� De overgang tussen eb en vloed heet doodtijâ��â�¦ (en wij allen pennen) Bertus:  â�� De overgang tussen eb en vloed heet doodtijâ��  (nog slechts enkelen aan het pennen) Bertus:  â�� De overgang tussen eb en vloed heet doodtijâ�� (niemand meer aan het pennen) Bertus:  â�� De overgang tussen eb en vloed heet doodtijâ�� (verveelde gezichten)  Ik stak mijn vinger op. En Bertus zei â�¦â��ja Hermanâ��???? (ondanks het vele gespijbel kende hij mijn naam).  Herman:  â��Mijnheer, zou u het nog één keer kunnen herhalen? Bertus begon opnieuw: â��De overgang tussenâ�¦etc/â�¦en de hele klas bulderde van het lachen!!! Eindelijk kreeg Bertus door dat hij in het ootje genomen wasâ�¦en hij schreeuwde, terwijl hij met zijn vuist op de lessenaar sloegâ�¦â��Julie kunnen wel denken dat ik gek ben..maar zo is het niet!!!!!!! Ik meende, door het vele lawaai,  fluisterend de volgende woorden te kunnen uitsprekenâ�¦Â  Oh neeee??… Maar door de knallende vuist op tafel én het luide geschreeuw van Bertus..was het, op het moment dat ik â��oh neeâ�� fluisterdeâ�¦muisstil geworden. Mijn woorden hoor ik nog galmen door de stille ruimte..maar wat vervelende was, Bertus hoorde ze ookâ�¦grrrrrrrrrrr Ik kon oprotten zoals Bertus dat noemde en mij, na de les, onmiddellijk bij hem melden. â��Strafwerk, vijf keer het hele hoofdstuk en morgen afâ��.. gromde hij. Ik deed een verwoede poging om er onderuit te komen en zei: â��Mijnheer van der Vegt,..dit heb ik nooit zo bedoeld, natuurlijk bent u niet gek, ga maar na, u bent, behalve leraar op deze ulo, ook nog eens bibliothecaris( of zoiets) bij de Universiteit Twenteâ�¦dan kun je toch niet gek zijnâ��?  Bertus keek me wantrouwend aan maar voelde zich op de een of andere manier ook gevleid en zei na lang nagedacht te hebbenâ�¦ â��Oke zand eroverâ�¦laat maar zitten..maar een volgende keer ben je echt aan de beurtâ�� (echte mannentaal dus!!;-).. Maarâ�¦ ik zou ik niet zijnâ�¦ als ik mijn â��slechte beurtâ��niet meteen probeerde om te buigen naar een goede beurtâ�¦ en zei: â��Ik heb het, ondanks dat ik dit niet zo bedoelde,  wel gezegd mijnheer van de Vegtâ�¦dus in die zin was het strafwerk wel verdiendâ��.. Van der Vegt keek mij opnieuw niet begrijpend aan en zeiâ�� Je hebt gelijk Herman doe het dan maar drie keerâ��  Er was geen onderuitkomen meer aan, in totaal 80 bladzijdes.. Die week hebben ze mij niet meer op school gezienâ�¦

Anneke Kamp (uit het gastenboek! 07-03-2007 – 21:52)

Ik heb nog kramp van het lachen om de anekdote van Herman.
Zelf hoor ik Bets weer de titel van ons engelse boekje zeggen: Bronse Bell Mystery…
en dat ook een paar keer achter elkaar alsof hij zelf ook de titel voor de eerste keer hoorde!!

Wie herinnert zich nog dat we op kladblaadjes gingen kauwen en die we vervolgens aan het plafond gooiden…
Sommige vielen even later als natte kledders weer naar beneden, andere werden na verloop van tijd plakken papier -maché…

Heel wat dassen zijn er gebreid onder de les…. als ik meneer Spit wel eens tegenkwam had hij het altijd over de “breiklas”.

Ik vind het geweldig om jullie weer te zien.
Even een speciaal e oproep voor Yvonne: vergeet je niet om de Norit mee te nemen?

O.ja volgens mij waren Yvonne en ik de enige die geschorst zijn voor een dag!!!

---

Bennie Kamphuis (e-mail ma 19-3-2007)

De fietsenstalling / Herman Holtman

Een belangrijke  plek op school was de fietsenstalling. �s Morgens knalde je daar je fiets in om maar op tijd binnen te zijn.
Snel de deur binnen, maar helaas daar stond de conciërge je al met een cynische lach op te wachten.

Tijdens de pauze werden in de fietsenstalling altijd de laatste ontwikkelingen op school en uit het dagelijks leven door genomen.
Voetbal en vrouwen waren de belangrijkste onderwerpen die daar ter sprake kwamen.
Achilles �12 (bijna iedereen) tegen Hengelo (Herman Zandstra) en Tubantia (Herman Holtman, Erik Garritsen).
Menig goedkope sigaret (Goldspur, Runner, Swinger etc.) werd er door gepaft.
Over vrouwen ( onze mede leerlingen ) werd wat minder gesproken.
Als je al iets had, dan hing je dat niet aan de grote klok maar hield het wijselijk voor je.
Ik weet nog dat ik ooit een briefje kreeg van Riet Klaaskate met de tekst  �(X � S ) ( B � U )�.

Ik heb er dagen over gedaan om te achterhalen wat ze er nu mee bedoelde. Moet ook wel zeggen dat wiskunde niet mijn sterkste kant was.
Maar in de fietsenstalling hield ik mijn mond daarover dicht.

Hier al viel Herman Holtman op. Waar de gemiddelde scholier in het weekend een bezoekje bracht aan de Dieselstraat, de Kolderzolder,  Bake, het Keldertje of de Boemerang daar verbracht Herman de meeste tijd aan de Langelermaatweg bij Fashion. Langharig tuig kwam daar volgens heel Hengelo.

Terwijl wij er druk mee bezig waren om het haar na iedere knipbeurt weer een stukje langer te houden, daar droegen deze jongens het al tot op de schouders. Problemen had je niet met deze jongeren.
Hun muziekstijl, John Mayall ( room to move ) was niet de onze. Wij moesten nog wennen aan de smaak van bier, zij waren al toe aan andere genotsmiddelen.   Hasjiesh was het toverwoord destijds.
Als je dat vergelijkt met wat er nu allemaal te krijgen is, dan stelde dat niet zo veel voor.

 Herman wist daar in de pauze altijd in geuren en kleuren over te vertellen. En hij had nog een passie, China en Mao Tse Tung.
Tijdens elke pauze haalde hij het befaamde rode boekje uit zijn jaszak en citeerde dan uit het werk van Mao.

Ik hoor het hem, op de voor hem karakteristieke wijze nog zeggen:
� leren is tegen de stroom indrijven, wie niet leert, drijft af �. En zo liet hij elke dag een andere spreuk op ons los.

Of we er iets van geleerd hebben weet ik niet.
Ik ben pas op latere leeftijd gaan roeien. Ik weet nog dat ik de overlijdensadvertentie zag en dacht:

 � verrek is dat Herman ?�.

Ik heb hem na onze schooltijd nog een paar keer gezien maar het bovenstaande blijft voor altijd in mijn gedachten.  

 

Terug naar de fietsenstalling, een plaats waar je na afloop van een schoolfeestje, ook nog wel eens terecht kwam.
Niet om je fiets op te halen maar voor hele andere dingen, maar dat horen we op de reünie wel.

Hoewel ik niet op de fiets kom, ben ik toch wel benieuwd of ze aan de Anthoniusstraat ook een fietsenstalling hebben.